وضعیت بهداشتی استخرهای شنای شهر بندرعباس در نیمه دوم سال ۱۳۸۲

مقدمه: استخر های شنا به عنوان یک مرکز تفریحی و به لحاظ ارتباط مستقیم گروههای مختلف انسانی به عنوان یک منبع بالقوه انتشار آلودگی ها است که در صورت عدم توجه به مسایل بهداشتی می تواند منبع انتقال و شیوع بیماریهای باکتریایی، قارچی و انگلی محسوب گردد. لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت بهداشتی استخرها به اجرا در آمد. روش کار: در این مطالعه توصیفی از کلیه استخرهای فعال شهر بندرعباس بر اساس پیشنهادات منابع معتبر تعداد 84 نمونه میکروبی و 165 نمونه قارچی در حجم های 100، 250 و 1000 سی سی با فواصل زمانی دو هفته ای در شرایط استریل نمونه برداری تصادفی انجام و با محیط کشت مناسب آزمایشهای لازم بر روی نمونه ها شکل گرفت. میزان کلر باقیمانده آزاد و کدورت آب به روش استاندارد اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از شاخص های تمایل مرکزی و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: کلرزنی آب استخرها در 47.3 درصد موارد مطلوب، 17.5 درصد نامطولب و 35.2 درصد صفر، دامنه تغییرات6.8 ph تا 7.8، کدورت در همه موارد پایین تر از 1ntu و در مورد دو استخر دامنه تغییرا ت از 1.4 تا 9.4 بود و 18 درصد از کل نمونه ها دارای آلودگی کلیفرمی بودند. درصد کلرزنی با فراوانی کلیفرمها ارتباط مستقیم و معنی دار بدست آمدp<0.05) , (r=0.625، شایعترین قارچهای جدا شده شامل آسپرژیلوس نیجر با 44.11 درصد، گونه های مخمری با 35.8 درصد، کاندیدا با 33.9 درصد، گونه های دیگر آسپرژیلوس با 32.63 درصد، فوزاریوم با 27.29 درصد، گونه های کلادوسپوریوم با 25.79 درصد و موکور با 21.09 درصد بوده است که ارتباط مستقیم و معنی داری با کلرزنی نداشت. متصدیان به طور متوسط به 80 درصد نکات ایمنی و شناگران به طور متوسط به 60 درصد نکات بهداشتی خود توجه داشتند. نتیجه گیری: توجه به گندزدایی آب، کنترل کدورت و ph در کاهش آلودگی میکروبی موثر است اما گندزدایی تنها راه پیشگیری از آلودگی های قارچی نیست. به نظر می رسد رفتارهای بهداشتی از جمله دوش گرفتن با صابون قبل از ورود به استخر، استفاده صحیح از حوضچه پاشویی و بهسازی اساسی محیط استخر در کاهش آلودگی قارچی موثر باشد.